روز شنبە ٧ تیرماه ١٣٦٦ ساعت ٤ بعد از ظهر شهر سردشت در کردستان ایران (روژهلات) مورد هدف حملە شیمیایی بمب افکن های ویرانگر رژیم وقت عراق قرار گرفت.
این حملە جنایت کارانە حاصل جنگی ٨ سالە میان ایران و عراق بود کە مردم شهر سردشت کوچک ترین نقشی در شروع یا تداوم آن نداشتند.
در جریان این جنایت تاریخی، بیش از ۱۳۰ نفر جان باختند و بیش از ۰۰۰۰ ۱ نفر به طرزاسفناکی دچار مسمومیت ناشی از استنشاق گازهای سمی شدند.
بمباران شیمیایی سردشت از لحاظ بکارگیری نوع سلاح های کشتار جمعی علیه مردم عادی، نقطه عطفی در جنگ ارتجاعی ایران و عراق به شمار می رفت. در سال های قبل از آن رژیم بعث چندين بار سلاح شیمیایی را علیه نیروی پیشمرگ بکار گرفته بود. در جبهه های جنگ نیز بطور محدود و آزمایشی آن را در بعضی از نبردها علیه سربازان طرف مقابل بکار برد. اما بکار بردن آن علیه مردم بیدفاع یک شهر نشانه اوجگیری ابعاد جنایت در این جنگ ارتجاعی بود. از جنگ جهانی اول به بعد این اولین باری بود که از سوی دولت های متخاصم به شکل وسیعی از سلاح شیمیایی علیه مردم بی دفاع استفاده می شد.
رژیم ایران نیز کە با نپذیرفتن میانجیگری طرف های بین المللی برای خاتمە این جنگ خود بە نوعی در اینبارە مقصر بود، کمک هایی کە از سوی جامعە بین المللی بە این فاجعە دریافت کردە بود را نیز در اختیار مردم حادثە دیدە قرار نداد و کماکان مردم شهر سردشت از تبعات و آثار این جنگ عذاب میکشند و خانواده و نزدیکان قربانیان مجبورند عوارض پر درد و رنج آن را تحمل کنند و بە گونه ای بخشی از این درد و رنج را به نسل های بعد انتقال دهند.
سازمان حقوق بشری هانا
٧ تیر ماه ١٤٠٠ خورشیدی