بنابە اطلاعات، مرکز آمار ایران استان های کرد، در ردە های اول تا سوم، میزان بیکاری در ایران قرار دارند.
طبق آمار خود حکومت جمهوری اسلامی ایران، بیشترین نرخ بیکاری بین استانهای کشور در سال گذشته، متعلق به استان کردستان با ۱۸.۸ درصد و جایگاه دوم و سوم نیز به‌ترتیب استانهای کرمانشاه و آذربایجان غربی قرار دارند.
وضعیت فلاکت بار اقتصادی در استان های کردستان، ناشی از سیاست ضعیف اقتصادی دولت و دید تبعیض آمیز نسبت بە کردستان میباشد.
میتوان گفت این حاکمیت ابتدایی ترین حقوق هر انسان را طبق بیانییە جهانی حقوق بشر نقض کردە، زیرا هر شخصی حق دارد که از سطح زندگی مناسب برای تامين سلامتی و رفاه خود و خانواده اش، به ويژه از حيث خوراک، پوشاک، مسکن، مراقبت‌های پزشکی و خدمات اجتماعی ضروری برخوردار شود. همچنين حق دارد که در مواقع بیکاری، بيماری، نقص عضو، بيوه‌گی، پيری يا در تمام موارد ديگری که به عللی مستقل از اراده خويش وسايل امرار معاشش را از دست داده باشد، از تامين اجتماعی بهره مند گردد.
اما در استان های کردستان آنچە نسیب مردم شدە است و در آمار ها همیشە دست بالا را دارد، آمار اعدام، خودکشی، بیکاری و سایر مشکلات دیگر چون سهم ما در کولبری، انفجار مین و سایر مشکلات اجتماعی، اقتصادی زیست محیطی و …میباشد.
کردستان کە امروز در سایە فقر و تبعیض سیستماتیک بە تهدیدستان تبدیل گردیدە است، بە مکانی برای آن دستە از مردم تبدیل گشتە کە نیروی کار خود را با امنیت زیر صفر در مقابل کمترین دست مزد بفروشند، وزارت ها و اتحادیە های زرد نیز کە بە خوبی مطلع از روند فقیر سازی کردستان هستند سکوت را پیشە کردە اند، زیرا خود بخشی از این سیستم میباشند.