همکاران هانا در شهرستان بانە با ارسال گزارشی از کشتە شدن یک کولبر در بامداد روز پنجشنبە (١٦ سپتامبر ٢٠٢١) میلادی خبرد دادند.
هویت این کولبر کرد «محمد امین قادری» فرزند صلاح و حلاو احمدی و اهل شهرستان بانە عنوان شدە است نامبردە متاهل و دارای یک فرزند دختر نیز بودە است.
این کولبر کرد هنگام کولبری در نوار مرزی ایران و عراق توسط نیروهای مسح ایران بە همراه دستە ای دیگر از کولبران مورد یورش قرار گرفت و سر انجام بر اثر اثابت گلولە جان خود را از دست داد.
بر طبق آمار "سازمان حقوق بشری هانا" از ابتدای ماە سپامبر ۲۰۲۱ میلادی ۱۹ کولبر کُرد کشتە و زخمی شدند و در پی تیر اندازی بە سوی کولبران یک دختر ٤ سالە نیز مجروح شدە است.
کولبری پدیدە حاصل از فقر و بیکاری در مناطق کردستان است کە مردم کردستان از روی ناچاری بە آن پناە میبرند. این کولبران علی‌رغم خطر انفجار مین، سقوط از ارتفاع وسرمازدگی، بە بهانە حمل کالای قاچاق نیز از سوی نیروهای مسلح ایران، ترکیە و عراق بە سوی آنان شلیک می شود و یا مورد آزار و شکنجە قرار می گیرند.
این وضعیت مردم کردستان نقض آشکار حقوق هر انسان است کە حاکمیت کنونی ایران مسئول اصلی آن محسوب میشود، زیرا در بخشی از اعلامیە جهانی حقوق بشر کە خود جمهوری اسلامی ایران نیز بە دلیل امضای آن ملزم بە اجرای متن این اعلامیە بودە، اینگونە آمدە است:
مادهٔ ۲۳: هر انسانی حق دارد که صاحب شغل بوده و آزادانه شغل خویش را انتخاب کند، شرایط کاری منصفانه مورد رضایت خویش را دارا باشد و سزاوار حمایت در برابر بیکاری است. هر انسانی سزاوار است تا بدون رواداشت هیچ تبعیضی برای کار برابر، مزد برابر دریافت نماید. هر کسی که کار می‌کند سزاوار دریافت پاداشی منصفانه و مطلوب برای تأمین خویش و خانوادهٔ خویش موافق با حیثیت و کرامت انسانی بوده و نیز می‌بایست در صورت نیاز از پشتیبانی‌های اجتماعی تکمیلی برخوردار گردد. هر شخصی حق دارد که برای حفاظت از منافع خود اتحادیهٔ صنفی تشکیل دهد یا به اتحادیه‌های صنفی بپیوندد.
مادهٔ ۲۵: هر انسانی سزاوار یک زندگی با استانداردهای قابل قبول برای تأمین سلامتی و رفاه خود و خانواده اش، از جمله تأمین خوراک، پوشاک، مسکن، مراقبت‌های پزشکی و خدمات اجتماعی ضروری است و همچنین حق دارد که در زمان‌های بیکاری، بیماری، نقص عضو، بیوگی، سالمندی و فقدان منابع تأمین معاش، تحت هر شرایطی که از حدود اختیار وی خارج است، از تأمین اجتماعی بهره‌مند گردد. دورهٔ مادری و دورهٔ کودکی سزاوار توجه و مراقبت ویژه است. همهٔ کودکان، اعم از آن که با پیوند زناشویی یا خارج از پیوند زناشویی به دنیا بیایند، می‌بایست از حمایت اجتماعی یکسان برخوردار شوند.