به: خانم مای ساتو، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد و سازمان عفو بین‌الملل
با احترام،
اینجانب روناهی حسین‌نژاد حیدرانلو، دختر زندانی سیاسی محکوم به اعدام، حمید حسین‌نژاد حیدرانلو، با این نامه فریاد استمداد خانواده‌ام را به گوش شما می‌رسانم.
پدرم حمید، بدون ارائه هیچ‌گونه مدرک قانونی معتبر و صرفاً با اتهامی بی‌پایه مبنی بر همکاری با گروه پ.ک.ک، به اعدام محکوم شده است. این در حالی است که بر اساس اسناد رسمی از جمله مهرهای ورود و خروج درج‌شده در گذرنامه‌اش، وی در زمان درگیری‌های ادعایی، به همراه خانواده در خاک ترکیه حضور داشته است.
حمید تحت شدیدترین شکنجه‌ها وادار به اعترافاتی اجباری شده که این اعترافات ساختگی، از سوی رسانه‌های دولتی جمهوری اسلامی منتشر شده‌اند؛ اقدامی که به وضوح زمینه‌سازی برای اجرای قریب‌الوقوع حکم اعدام اوست.
در تاریخ ۲۷ فروردین ۱۴۰۲، خانواده ما مطلع شد که اجرای حکم اعدام در دستور کار قرار گرفته است. بلافاصله به مدت دو شبانه‌روز در مقابل زندان مرکزی ارومیه تجمع کردیم. دادستان وقت، موقتاً اجرای حکم را متوقف کرد، اما همان شب پدرم به طور مخفیانه به ساختمان وزارت اطلاعات منتقل شد؛ اقدامی آشکار برای پراکندن ما از مقابل زندان. با این حال، تا دریافت خبری از وضعیت او، محل را ترک نکردیم. سرانجام، تحت فشار پیگیری‌های مداوم ما، تنها یک تماس تلفنی ۱۰ ثانیه‌ای با او برقرار شد که در آن فقط توانست بگوید:
«من سالمم، پیگیر پرونده باشید.»
در حال حاضر، خطر اجرای حکم اعدام در هر لحظه وجود دارد، آن هم در شرایطی که هیچ‌گونه مدرک معتبر مبنی بر ارتکاب جرم از سوی او ارائه نشده است. حمید حسین‌نژاد تنها یک کولبر ساده است که حتی سواد خواندن و نوشتن کافی برای درک محتوای برگه‌هایی که از او خواسته‌اند امضا کند را ندارد. او تحت فشار و شکنجه، مجبور به امضای برگه‌هایی شده که از مفاد آن‌ها بی‌اطلاع بوده است.
ما از شما، به عنوان نمایندگان نهادهای بین‌المللی مدافع حقوق بشر، درخواست فوری داریم که برای نجات جان یک انسان بی‌گناه وارد عمل شوید و مانع اجرای این حکم ناعادلانه شوید.
با احترام و امید به اقدام فوری شما،
روناهی حسین‌نژاد حیدرانلو
۲۰ آوریل ۲۰۲۵
به: خانم مای ساتو، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد و سازمان عفو بین‌الملل
با احترام،
اینجانب سیپان حسین‌نژاد حیدرانلو، برادر زندانی سیاسی محکوم به اعدام، حمید حسین‌نژاد حیدرانلو، با این نامه فریاد استمداد خانواده‌ام را به گوش شما می‌رسانم.
برادرم حمید، بدون ارائه هیچ‌گونه مدرک قانونی معتبر و صرفاً با اتهامی بی‌پایه مبنی بر همکاری با گروه پ.ک.ک، به اعدام محکوم شده است. این در حالی است که بر اساس اسناد رسمی از جمله مهرهای ورود و خروج درج‌شده در گذرنامه‌اش، وی در زمان درگیری‌های ادعایی، به همراه خانواده در خاک ترکیه حضور داشته است.
حمید تحت شدیدترین شکنجه‌ها وادار به اعترافاتی اجباری شده که این اعترافات ساختگی، از سوی رسانه‌های دولتی جمهوری اسلامی منتشر شده‌اند؛ اقدامی که به وضوح زمینه‌سازی برای اجرای قریب‌الوقوع حکم اعدام اوست.
در تاریخ ۲۷ فروردین ۱۴۰۲، خانواده ما مطلع شد که اجرای حکم اعدام در دستور کار قرار گرفته است. بلافاصله به مدت دو شبانه‌روز در مقابل زندان مرکزی ارومیه تجمع کردیم. دادستان وقت، موقتاً اجرای حکم را متوقف کرد، اما همان شب برادرم به طور مخفیانه به ساختمان وزارت اطلاعات منتقل شد؛ اقدامی آشکار برای پراکندن ما از مقابل زندان. با این حال، تا دریافت خبری از وضعیت او، محل را ترک نکردیم. سرانجام، تحت فشار پیگیری‌های مداوم ما، تنها یک تماس تلفنی ۱۰ ثانیه‌ای با او برقرار شد که در آن فقط توانست بگوید:
«من سالمم، پیگیر پرونده باشید.»
در حال حاضر، خطر اجرای حکم اعدام در هر لحظه وجود دارد، آن هم در شرایطی که هیچ‌گونه مدرک معتبر مبنی بر ارتکاب جرم از سوی او ارائه نشده است. حمید حسین‌نژاد تنها یک کولبر ساده است که حتی سواد خواندن و نوشتن کافی برای درک محتوای برگه‌هایی که از او خواسته‌اند امضا کند را ندارد. او تحت فشار و شکنجه، مجبور به امضای برگه‌هایی شده که از مفاد آن‌ها بی‌اطلاع بوده است.
ما از شما، به عنوان نمایندگان نهادهای بین‌المللی مدافع حقوق بشر، درخواست فوری داریم که برای نجات جان یک انسان بی‌گناه وارد عمل شوید و مانع اجرای این حکم ناعادلانه شوید.
با احترام و امید به اقدام فوری شما،
سیپان حسین‌نژاد حیدرانلو
۲۰ آوریل ۲۰۲۵