بامداد روز سه‌شنبه ۳۰ اردیبهشت ماە ۱۴۰۴، حکم اعدام “گوران قادری” در زندان مرکزی سنندج به اجرا درآمد.
به گزارش سازمان حقوق بشر هانا، گوران قادری، اهل مریوان، پیشتر در ارتباط با مرگ «شلیر رسولی»، زن ۳۶ ساله اهل روستای “چشمیدر” از توابع سروآباد، به اتهام «قتل عمد» از سوی دستگاه قضایی جمهوری اسلامی ایران به اعدام محکوم شده بود.
بر پایه اطلاعات به‌دست‌آمده، گوران قادری در شامگاه ۱۲ شهریور ۱۴۰۱، با بهانه کمک خواستن برای همسرش، شلیر را به منزل خود دعوت کرده و در آنجا اقدام به تعرض به او کرده بود. شلیر رسولی از ترس تجاوز، خود را از پنجره خانه به پایین پرتاب کرد و پس از چند روز بستری بودن در بیمارستان، در ۱۷ شهریور ۱۴۰۱، جان باخت.
پس از این حادثه، موجی از اعتراضات مردمی در مریوان به راه افتاد، ابتدا زنان مریوانی مقابل دادگستری این شهر تجمع کرده و خواستار رسیدگی به مرگ شلیر رسولی شدند سپس در مراسم تشییع جنازه شلیر نیز به صحنه‌ای از اعتراض مردمی علیه خشونت و بی‌عدالتی تبدیل شد.
گوران قادری در شهریور ۱۴۰۱، بازداشت و پس از مدتی در روندی قضایی، به اتهام “قتل عمد” به اعدام محکوم شده بود.