مطلب احمدیان، زندانی سیاسی کُرد اهل بانه، در پانزدهمین سال از دوران محکومیت خود، در وضعیت جسمی حاد و تهدیدکننده حیات قرار دارد. او از مهرماه ۱۳۸۹، به اتهام «محاربه از طریق عضویت در حزب کومله» به ۳۰ سال زندان در تبعید محکوم شده و هم‌اکنون در تیپ ۲ زندان تهران بزرگ نگهداری می شود.
احمدیان پیش‌تر در زندان‌های میناب، سقز، سنندج، رجایی‌شهر و اوین زندانی بوده و پس از حمله موشکی اسرائیل به زندان اوین در تاریخ ۲ تیر ۱۴۰۴، به‌همراه دیگر زندانیان سیاسی به زندان فشافویه منتقل شده است. شرایط این زندان به دلیل فقدان امکانات درمانی و بهداشتی، وضعیت سلامت وی را به مرحله بحرانی رسانده است.
طبق مستندات پزشکی موجود، مطلب احمدیان نیازمند حداقل ۹ عمل جراحی فوری و حیاتی است. بیماری‌های ثبت‌شده در پرونده پزشکی او شامل فتق دیافراگم (افقی و عمودی)، برگشت معده به داخل ریه، پارگی پرده دیافراگم، چسبندگی روده، نابودی دیواره معده، زخم‌های گوارشی، احتمال ابتلا به سرطان، سرطان اثنی‌عشر، تنگی کانال نخاع، عفونت مجاری ادراری، آب‌گرفتگی ریه، ریفلاکس شدید، فشار خون ناپایدار و ضربان قلب غیرعادی تا ۱۳۴ بار در دقیقه است. او بیش از ۳۵ کیلوگرم وزن از دست داده و وزن کنونی‌اش تنها حدود ۵۳ تا ۵۴ کیلوگرم است. شدت تورم شکم وی گاه به اشتباه به‌عنوان اضافه‌وزن تعبیر می‌شود.
با وجود نسخه‌های تخصصی صادرشده از سوی پزشکان و تأیید بهداری زندان، مسئولان زندان تهران بزرگ از اعزام وی به مراکز درمانی خودداری کرده‌اند. همچنین داروهای تجویزی که خانواده‌اش تهیه کرده‌اند، به وی تحویل داده نشده است. گزارش شده که خانواده احمدیان دست‌کم چهار بار برای تحویل دارو مراجعه کرده‌اند، اما هر بار با ممانعت مسئولان مواجه شده‌اند.
پزشک بهداری زندان وضعیت جسمی احمدیان را اضطراری اعلام کرده، اما نسبت به تصمیم‌گیری‌های امنیتی مرتبط ابراز بی‌اطلاعی کرده است. این رفتار، مصداق آشکار شکنجه سفید، حذف تدریجی و نقض بنیادین حق حیات است.
بر اساس ماده ۵۰۲ قانون آیین دادرسی کیفری ایران، چنانچه بیمار تحمل اجرای مجازات را نداشته باشد یا اجرای حکم منجر به تشدید بیماری شود، باید اجرای مجازات تا بهبودی متوقف شود. عدم اجرای این ماده در خصوص احمدیان، نقض صریح قوانین داخلی جمهوری اسلامی ایران است.
علاوه بر این، مواد ۶ و ۱۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی نیز در این مورد نقض شده است. این اسناد بین‌المللی، الزام‌آور و ناظر بر حفظ کرامت انسانی و سلامت زندانیان هستند.
در سال ۱۳۹۸، احمدیان در نامه‌ای از داخل زندان، از شکنجه‌های شدید فیزیکی در دوران بازداشت پرده برداشت. او در این نامه به شکستگی مهره‌های کمر، عفونت بیضه‌ها و تحمیل هزینه‌های درمان از سوی خود اشاره کرد، در حالی‌که مسئولیت درمان طبق قانون بر عهده سازمان زندان‌هاست.
در خرداد ۱۴۰۳، وی به‌رغم اعزام به مرکز درمانی، پیش از تکمیل روند درمان به زندان بازگردانده شد. در اردیبهشت ۱۴۰۴ نیز، در اعتراض به مخالفت دادستان تهران با توقف اجرای حکم، اعتصاب غذا کرد.
سازمان حقوق بشر هانا خواستار توجه فوری سازمان های حقوق بشری به وضعیت مطلب احمدیان است. هانا دادستان تهران و مسئول زندان تهران بزرگ را مسئول مستقیم سلامت مطلب احمدیان می‌داند.